قورباغه به کانگورو گفت : من و تو میتوانیم بپریم. پس اگر با هم ازدواج کنیم بچه مان می تواند از روی کوه ها یک فرسنگ بپرد، و ما می توانیم اسمش را «قورگورو» بگذاریم ...
کانگورو گفت : "عزیزم" چه فکر جالبی! من با خوشحالی با تو ازدواج می کنم اما درباره ی قورگورو، بهتر است اسمش را بگذاریم «کانباغه» ...
هر دو بر سر «قورگورو» و «کانباغه» بحث کردند و بحث کردند ...
آخرش قورباغه گفت : برای من نه «قورگورو» مهم است و نه «کانباغه» ... اصلا من دلم نمیخواهد با تو ازدواج کنم ...
کانگورو گفت : بهتر ...
قورباغه دیگر چیزی نگفت. کانگورو هم جست زد و رفت. آنها هیچ وقت ازدواج نکردند، بچه ای هم نداشتند که بتواند از کوه ها بجهد و تا یک فرسنگ بپرد. چه بد، چه حیف که نتوانستند فقط سر یک اسم توافق کنند ...!
شل سیلور استاین ( نویسنده ی کتاب قطعه ی گمشده)
«پتانسیل موجود برای دستاوردهای بزرگ، قربانی اختلاف نظرهای کوچک می شود» ...