Vivre sa vie1962
Jean Luc Godard
ژان لوک گدار
جایزه ویژه منتقدان جشنواره ونیز 1962
«گذران یک زندگى»
چهارمین فیلم بلند گدار و شاعرانه ترین و «جدى»ترین فیلم او تا آن زمان است.
فیلم با گفته‌ای از مونتنی آغاز می‌شود: خود را به دیگران به دیگران قرض بده اما به خودت ببخش.
فیلم داستان نانا روسپی ای است (با بازی آنا کارینا) که در آزمونی برشتی از چندین منظر سیاسی، هنری، دینی، اجتماعی و شاعرانه بررسی می‌شود.
او زنی است که از بی‌نوایی به روسپی‌گری روی آورده. فیلم با یاری از انگاره‌های امپرسیونیستی و پردهٔ دگا از زنی نشسته در کافه و گرفتار داروی گمان آور ابسینث L'Absinthe نودها و هنجارهای روزگار را باز می‌کاود. بازی شگرف گدار با آهنگ‌ها و آواهای فیلم که گاه ناهماهنگ و ناپیوسته با زمینه نماها و گاه بس پیوسته و هماهنگ با آنهایند از شگفتی‌های این فیلم است.
این فیلم مشهور از پیچیده‌ترین و موفق‌ترین فیلم‌های نخستین گدار شناخته می‌شود و نماد بارز ستیزه‌جویی او با سینمای متعهد است.
در این فیلم «شیوهٔ گدار» “Godard’s style ” با اندازهایی درآوردی improvised shots و شناساری دنباله‌ای از بخش‌های ناپیوسته به هم به آشکاری آمد. بسیاری از منتقدان فیلمذران یک زندگى را دروازه‌ای گشوده از هنر مدرن به‌سوی پسامدرن می‌دانند.
در اپیزود یازدهم فیلم، معشوق نانا، بخش‌هایی از داستان «تصویر بیضی شکل» ادگار آلن پو را می‌خواند. داستان پو درباره نقاشی‌ست که شیفته پرتره‌ای که از همسرش می‌کشد شده و به همسر واقعی‌اش بی‌اعتناست. کار پرتره که تمام می‌شود نقاش می‌گوید «این خود زندگی است». رو به همسرش می‌کند و درمی‌یابد همسرش مرده است و روحش به قالب نقاشی درآمده است. این بخش‌ها با صدای خود گدار در فیلم خوانده می‌شود.
به نوشته کریدل در ۱۹۸۰؛ هنوز هیچ‌کس در سینما فیلمی مدرنتر از آن نساخته است" و به نوشتهٔ ریچارد رود در میان همه کارگردانان فرانسوی این گدارست که برای پافشاری و باورش به واقعیت متمایز می‌شود...
دانلود در :
sahaia_yoga@