وبلاگ نویسی هم دیگه مثل قبل نمی چسبه وقتی ...
روبوت های خزنده میشن مخاطبت
RSS خوان ها بهت سر میزنن و فقط واژه ها رو جمع میکنن .....نه قالب وبلاگ ...نه عکس...نه موسیقی ...نه سلیقه ات تووی انتخاب قلم
.
.
ذوق مرگ میشی وقتی می بینی همیشه آنلاین داری و روزی کلی بازدیدکننده اما وقتی گزارش ها رو میگیری می بینی اغلب روبوت و برنامه هستند که اتوماتیک مهمان خونه ات شدن !
این کجا و اون روزی 400-500 بازدید و مخاطبان فرهیخته و اساتید داشتن کجا !
بهتره ما وبلاگ نویس هام کاسه و کوزه امون رو جمع کنیم و بریم سی خومون ...
یه وقتی بود که مخاطب شب تا صبح تووی وبلاگام دنیای من رو سیر میکرد و صبح خواب آلود برام پیام میذاشت ...پر از احساس و حس خوب و قدرشناسی . من هم خوشحال میشدم و متقابلا حس قدر شناسی داشتم .
دوستی ها شکل گرفت و رابطه های قشنگ و مانا ...
کامنت ها رو بستم تا بیخودی منتظر ربوت های متفکر و با احساس نباشم تا برام نظر بذارن ...
بی خیال وبلاگ ... همون کانال تلگرام رو عشق است .
نترسین چیز سختی نیست و هیچ کدوم از اعضا متوجه نمیشن که کی عضوه ..
منتظرم
telegram.me/hezartooye1zan
روح وحشی
پ.ن. واسه کی سلیقه و احساس بذاریم و قالب خوب و وزین و عکس و موسیقی سرچ و ارسال کنیم ؟!!!
همین الان ... یهویی ... اینجا 3 آنلاین هست .
من
روبوت
RSS خوان ( خان !)