شاید که سوختنم تو را خوش تر است

پاییز در راه است

دل می سپارم به الوان برگ ها

شاید که رنگ شوق بگیرد

لحظه های دلتنگی

تو آن دورترین دور

سکوت کن

در انکار پیوسته ی دلت

شاید که سوختنم 

تو را خوش تر است

تا که لبان خندانم

پس به نظاره ام بنشین

بیشتر و بیشتر خواهم سوخت یار

که آرامش تو مرا آرام تر است

روح وحشی