اگر واقعا عاشق باشی ، می دانی کە هر چیزی آغازی دارد و پایانی . لحظە ای برای آغاز و لحظە ای برای پایان مقدر شدە است . اگر واقعا عاشق باشی ، از اینکە چیزی بە پایان می رسد بە هیچ وجە ناراحت نیستی . هرگز در لحظەی خداحافظی رنجیدە خاطر نمی شوی . می دانی کە آن فصل تمام شدە است . در لحظەی جدایی ، به فهم بالاتری می رسی . از او سپاسگذار هستی . به زبان حال بە او می گویی :" وجود تو هدیە های بسیاری بە من داد . نگرش های جدیدی با تو در زندگی یافتم . لحظە های با شکوهی با تو تجربە کردم . پنجره های جدیدی بە رویم گشودی کە هرگز بدون تو قادر به گشودن آن ها نبودم . با تو بهار را تجربە کردم و اکنون زمستان فرا رسیدە است . لحظەی جدایی است و راه های ما دیگر از هم جدا می شود . از تو خشمی ندارم ، بدون اندوه ، بدون رنجش ، با قلبی آکندە از سپاسگذاری از تو جدا می شوم . با قلبی آکندە از عشق . "
اگر واقعا بدانی چگونە عشق بورزی ، می دانی کە چگونی جدا شوی . جدایی یک عاشق ، مانند وصل او زیباست..