زندگی

 

حنای لبخندهایم

رنگ باخته اند 

لطیفه ای برایم بگو

تا بخندم

شاید نامم را

  "دیوانه "

و شنیدنش از زبان تو

با صدایی که آواز پرندگان بهشتی است

وای که چه شوری می افکند

بر دل مرده ام

.

زندگی در چشم هایم

بی فروغ شده

آتشم بزن

مرگ نزدیک است

نفس هایش پس گردن من ...

روح وحشی

پ.ن.بگذار من دیوانه باشم و تو عاقل ... بعد معلوم میشود که چه کسی ضرر کرده است  .عقل حسابگر یا دل ِ بی عقل ِ من !

پ.ن. مرگ را لمس میکنم ... تو چه می دانی از دل من ...تو که سرچشمه ی زندگی هستی .