رهایی

خیلی دردآوره که یه روز وقتی می خوانت بهت بگن :

خیلی زیباست تو را آنگونه که همیشه می خواستی دوست بدارند.

و روزی که مزاحمی و اضافی بهت بگن

نباش ... هیچ جور نباش ... و تمام ورودی ها رو به روی تو ببندن

هیچی رنج آورتر از این نیست که کسی رو که تمام وجودته و حاضری براش جون بدی اینقدر نبودنت رو بخواد .

...

چاره چیه ؟ اونی که عاشق تره باید کوتاه بیاد .

اینجاست که خواسته ی معشوق باید بشه نهایت خواسته ی عاشق ... یعنی رفتن و محو شدن .

تحمیل کردنت به کسی که عاشقشی اما تو رو نمیخواد و پس میزنه یعنی آزار دادن کسی که ذره ای رنج کشیدن اش رو نمیخواستی و نخواهی خواست.

اما چرا این کارو میکنی ؟ 

پاسخ : وابستگی !

پس باید رها بشی و  این رهایی خیلی درد داره اما بعدش خیلی شیرینه چون هر دو رها می شید .

هم او

هم تو

او از تو

تو از وابستگی

 

روح وحشی

پ.ن. پذیرش بعضی چیزا خیلی سخته ... مگه میشه چونان عشقی ته اش بشه آرزوی نخواستن ات .

پاسخ : آره چون عیار عشق پایین بوده . هوس بوده . به همین سادگی !