آدم های محتاط و ترسو ، آنانیکه از باختن چیزهای ظاهری زندگی واهمه دارند و از روبرو شدن با قضاوت دیگران و سختی های آن وحشت . روزی هزار بار می میرند . خنده هایشان نقابی بر این هراس است . اینان آرامش را در عروسک دیگران بودن می دانند .حوصله ی کل کل با دیگران را ندارند و ترجیح می دهند برای دوری از جنگ اعصاب مطابق دل آنان رفتار کنند . این آدم ها لحظه به لحظه میمرند . اینان خود ِمرگ هستند و در توهم و خیال زندگی کردن ، میخورند و می خوابند و شهوت های خود را خوراک می دهند.
آدم های جسور و آزاد ، آنانیکه که نقاب ها را باختن و خود بودن را رهایی می دانند ؛ به قضاوت ها بهایی نمی دهند و می دانند این زندگی تکرار پذیر نیست . لحظه به لحظه ی عمر را عمیقا زندگی می کنند . آرامش اینان در مصاف خود بودن است و نه تظاهر و فریب .
روح وحشی
پ.ن. سرگشتی راهی ست به رهایی چونان که شک را به یقین و سختی را به آسایش ...