برزخ

 

بهشتم بودی

رانده شدم

اما کو زمینی که با دل امن

هبوط کنم بر آن

تو دل را به باد دادی

سپس سیب عقل را گاز زدی

چرا من سرگرداتم

چرا من رنج می کشم

قلب مرا

تو عاشق کردی

سرم به کار زمینم بود

به کشت و کارم

چرا هوایی ام کردی

که حالا نه بهشت را دارم

نه زمین را

آه برزخ عجب دردی دارد

 

روح وحشی