برای ساختن فرزندان، باید نخست خویشتن را بسازی. در غیر این صورت، فرزندان را برای نیازهای حیوانی، فرار از تنهایی یا پر کردن چاله‌های وجودت پدید آورده‌ای. وظیفه ی تو به عنوان والد، تنها ساختنِ خودی دیگر نیست، بلکه چیزی برتر است، چیزی همانند آفریدنِ یک آفریننده.
وقتی نیچه گریست
اروین یالوم
+چقدر ابن متن به واقعیت نزدیکه .
ما فرزند می آوریم تا ا. تنهایی و حس پوچی و بیهودگی فرار کنیم .
و به جای تربیت و پرورش او تنها سعی میکنیم چاله های وجودی و عقده ها مان را تغذیه کنیم .
پیش از آنکه خودمان را بسازیم دست به آفرینش می زنیم .
چه جنایتی است چنین زادنی !
و چه حماقتی ...
++روزی اگر جرئت کنم با چشمانی مملو از شرمندگی و تاسف به چشمان زیبای پسرکم نگاه خواهم کرد تا خود گویا باشند که چه سان از حماقت خود پشیمانم ...
نه دنیا جای مناسبی برای اوست و نه من سزاوار این مسئولیت بزرگ بودم .
+++شاید بگویید که زیادی سخت میگیرم . بله همینطوره . من همیشه زیادی سخت گرفتم الا در فرزند آوری ! حس مادر شدن چنان در من به نیازب قوی تبدیل شده بود که نتواستم در مقابلش خم نشوم !
نیاز به مصرف شدن
نیاز به پر شدن
نیاز به آفرینش
نیاز به بزرگ شدن
نیاز به مادر شدن ...