به دوستم گفتم که بد جور افسرده شدم . اونم از ترس اش رفت به خواهرم زنگ زد که هواش رو داشته باشید یک وقت نکنه بلایی سر خودش بیاره !
خواهرم هم نه گذاشت و نه برداشت و گفت :
نترس اون نه حالش را داره نه انگیزش رو . اون حال نداره یه لیوان آب برداره بخوره اونوقت خودکشی کنه !
نه بابا بی خیال خودکشی !
روح وحشی
+مطلبی در قالب شرح حال ...
ما را چه به خودکشی .
خودکشی هم عرضه میخواد و هم جربزه که ما کلهم فاقدش هستیم .
هیچ چیزی سکر آورتر از سکوت ذهن و غوطه وری در بیکرانگی درون نیست .
حس یکی شدن با جهان هستی . شنیدن نبض خاک . بال زدن مگس .
غرق شدن در آبی که فرسخ ها دورتره ...
چقدر به چنین آرامشی نیاز دارم .
همیشه آرزو داشتم توی کلبه ای میان جنگل یا یک باغ ژاپنی با شن هایی که به سبک ذن طراحی شدن ...یک باغ ذن زندگی کنم .
شاید یک روز به آرزوم برسم و شاید نه .
تا اون روز با ولع به تصاویر باغ ذن زل میزنم و در ذهنم خودم را اونجا تصور میکنم .
سنگینی افکار مملو از نگرانی روی دوش من چنان سنگینی میکنه که کم کم در باتلاق روز_مرگی فرو میرم .
صدای پرنده ها
صدای آب
صدای جنگل
شده همدم و همراه من ...
آرزوم بزرگ نیست اما به نظر دست نیافتنی ه .
شاید روزی بتونم یک کلبه در جنگل درونم بسازم و در اون به موسیقی طبیعت گوش کنم .
روح وحشی
+آوار افکار بیهوده روی سرم خراب شده
پیش بسوی جنگ با افکار منفی که به تو میگویند :
نمیتوانی چون از سن تو گذشته ...
نمیتوانی چون هنوز جوان تر از آنی که ...
نمیتوانی چون هنوز بچه ای ...
رویاها ربطی به سن شناسنامه ای ندارند .
عدد اختراع انسان است و شناسنامه جایی که اختراع اش را ثبت کند . فقط همین !
جسم و ذهن و میزان تکامل مغز محدودیت هایی برایت بوجود می آورند اما نه آنقدر سخت و انعطاف ناپذیر و بی رحم مثل محدودیت هایی که خودمان برای خود خود خودمان میگذاریم .
یک
دو
سه
پیش بسوی کارزار ...
روح وحشی