سکوت میکنم
تا صدای تو را
بشنوم به جان
از میان فاصله ها
...
گوش کن
زمزمه ی خلوت مرا میشنوی ؟
لالایی میخوانم ات
پر از نوازش های دلتنگی
برای شب های درازت
شب هایی آبستن از تنهایی هایت
در همهمه ی کرور کرور
نامحرمان دل
که پناه بی پناهی تو اند
..
گریز از زنی نتوانی
که در سینه ات
خانه کرده است
ابدی
.
من و سکوت _ شب ها
بی امید هیچ طلوعی
از جانب شمال
روح وحشی
سرت که مشغول است اوضاع بهتر است . عمدا حواس ات را پرت میکنی . سر و صدای زیاد باعث میشود که سر و صدای ذهن ات را ، نق زدن های دل ات را ضعیف تر بشنوی !
کافیست صدا ها کم شود . آن وقت است که آتشی که زیر خاکسترها چپانده بودی اش هزاران باره جان ات را بسوزاند .
روح وحشی
+خودمان را لابلای شلوغی های کاری و مهمانی و تفریح و آدم ها گم میکنیم تا پیدا نشویم .
اما کافیست که لحظه ای حواس مان به خودمان باشد . خودمان را پیدا کنیم .
آن وقت است که به اصل مان باز میگردیم .
به دل مان ...
شنیدیم و خوندیم که هر کسی که بتونه دلتنگی را تحمل کنه بقیه چیزها را هم میتونه تحمل کنه .
اما به نظر من بدتر از دلتنگی ، نگرانی ه !
دلتنگی مربوط به احساسات میشه که مهار شدنی ه . اما نگرانی یک واکنش عصبیه که هشدار دهنده است و تا کاری نکنی کارستان ؛ ساکت نمیشه !
هر چه دلیل و منطق براش بیاری که اتفاقی نمی افته باز هم غریزه بهت میگه که وخی کاری بکن ...
روح وحشی
+با هر دو باید دست و پنجه نرم کنم .
کم آوردم آقا
کم آورم !
ترجمه اش را دوست نداشتم اما تا حدودی بدک هم نیست 👇
اگر شنیدی البت ...
اگر نشنیدی کافیه کمی دل به دلم بدی .
حتی از این دور دور دور ...
روح وحشی
+راه داره !
چی ؟!
دل به دل !
++یکی میمرد ز درد بینوایی ... یکی هم مینشست و از دل میگفت !!!