زنده بگور

درختی هستم که شاخه هایم را به آغوش می گیرم 

که مبادا هوس کنند و بال در دل آسمان بگسترانند .

رودی هستم که رفتنم را به مرداب دلم می ریزم

که مبادا هوس کند و دل به دریا بزند  .

پرنده ای که هنوز میتواند بخواند اما نباید بخواند .

آوازم را در کلماتم حبس می کنم .

مرده ام پیش از آنکه بانگ مرگ مرا سر دهد زندگی ...

به من گفته اند دیگر مجاز به صرف حال نیستی . فعل بودن ات دیریست بعید شده است 

روح وحشی