منشور کوروش بزرگ :
بگذارید هر کس به آیین خویش باشد
زنان را گرامی بدارید ،
فرودستان را دریابید
و هر کسی به تکلم قبیله خود سخن بگوید آدمی تنها در مقام خویش به منزلت خواهد رسید
گسستن زنجیرها آرزوی من است،
رهایی بردگان و عزت بزرگان آرزوی من است شکوه شب و حرمت خورشید را گرامی می دارم،
پس تا هست شب هایتان به شادی و روزهایتان رازدار رهایی
این فرمان من است، این واژه، این وصیت من استاو که آدمی را از ماوای خویش براند، خود نیز از خواب خوش رانده خواهد شدتا هست هوادار دانایی و تندرستی باشید
من چنین پنداشته ، چنین گفته و چنین خواسته ام...
فرمانروایی که همدل مردمان خویش نباشد سیه روز تر از همیشه سرنگون خواهد شد
پس از قول من بگویید به جباران این جهان بگویید که از ظلمت خویش حتی پلاس پاره ای به گور نخواهند برد
هشدار تان می دهم او که به کشتن آزادی بیاید هرگز از هوای اهورا خوشبو نخواهد شد بخشوده نخواهد شد بزرگ نخواهد شد
بی عاقبت او که بر پریشانی مردمان حکومت کند
بی فردا او که بر درماندگان حکومت کند شهریاری که نداند شب مردمانش چگونه به صبح می رسد، گورکن گمنامی ست که دل به دفن دانایی بسته است
ما از کمینگاه اهریمنان خواهیم گذشت
ما ظالمان زمین را در هم خواهیم شکست
ما زندگی را ستایش خواهیم کرد آزادی را و عدالت را ستایش خواهیم کرد
ما ظالمان زمین را در هم خواهیم شکست