اولش درد داره اما کم کم عادت میکنی و میفهمی که فراموش کردن بخش خوب این زندگیه .
خودتم کم کم فراموش میکنی که فراموش شدی
و کسی را که فراموش ات کرده را فراموش می کنی
روح وحشی
+حالا یکی از دوستان میاد و میگه نه من فراموش نمیکنم !
منم پیشاپیش میگم چون میخوای که فراموش نکنی . رهاش کن و ادامه بده ...
چی رو ؟
جاده ی زندگی را !
++
من از نبود تو پر و به این کلافگی دچار
مترسک رها شده میان چوبه های دار
نگاه بیتفاوتت به حجم سرد چشم من
جنون مشت و آینه
قبول نمیکنم . آهای نزززززن😉