ارزش فرهنگ و رشد هر جامعه، از احترام به حیوانات و طبیعت در آن جامعه یافت میشود
مهاتماگاندی
+ اما چرا ؟!
این موضوع قبل از گاندی فقید از فرهنگ ذن و قبل از اون از حکمت بودا سرچشمه میگیره .
شاید بدون تحقیق بشه مدعی شد که این موضوع در ایران باستان بخصوص دوره ی اوج تمدن ایرانیان و هخامنشیان صدق بوده .
انسانی که به این حد از شعور رسیده که تمام موجودات زنده ارزش یکسانی دارند و فرقی بین انسان و حتی کرم خاکی در طبیعت و جهان هستی از لحاظ حقوق زندگی وجود نداره ...
انسانی که درک کرده که خودخواهی بشر و مزاحمت های او برای طبیعت و موجودات زنده از گیاه تا حیوان به حد غیر قابل وصفی رسیده ...
انسانی که شرمنده ی رفتار همنوعان خودش هست
حتما حتما حتما به فکر جبران خواهد بود و اینگونه انسان ها به جامعه ای تعلق دارند که یک جامعه ی رشد یافته به لحاظ اخلاقی و فرهنگیست . جامعه ای که در اون ستیز برای زیر پا گذاشتن حقوق سایر موجودات در جهت منافع خودخواهانه ی فردی دیگه جایی نداره !