جانا سخن از زبان ما میگویی ...اونقدر حرفاش به دلم نشست که نگو...واژه واژه اش ارزشمنده ...
ایشان قبلا هم در مورد واکنش مردم نسبت به مرگ مرحوم مرتضی پاشایی هم سخنرانی جنجالی داشتند که میتونید از نت دانلود کنید .
ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺩﮐﺘﺮ ﯾﻮﺳﻒ ﺍﺑﺎﺫﺭﯼ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺗﻬﺮﺍﻥ !...
ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﮐﺎﻧﻤﺎﻥ ﻭﻗﺘﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺭ ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ .
ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ 1400 ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﻭ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﭘﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ 2500 ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ، ﻭ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺩﺍﺋﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺮ ﺳﺘﯿﺰ ﺩﺍﺭﯾﻢ .
ﺩﺍﺋﻤﺄ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻋﺮﺏ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻨﺒﻞ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ، ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ . ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻣﺪﺭﻥ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺷﻬﺮﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺩﻗﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ؟
ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻻﺑﯽ ﻫﺎﯼ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﯿﺨﻮﺭﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ .
ﺍﻣﺎﺭﺍﺕ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﻤﻞ ﻭ ﻧﻘﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ ، ﻫﺘﻞ ﻫﺎﯼ ﻣﺠﻬﺰ ، ﻭﺭﺯﺷﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ، ﺩﺭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﯽ ﺟﺎﻡ ﻣﻠﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ .
ﻗﻄﺮ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ .
ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎﯼ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎﯾﯽ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺩﺍﺋﻤﺄ ﺩﺭ ﺳﻮﮒ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻧﻤﺎﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎﻫﺎﯼ 50 ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﻫﺴﺘﯿﻢ . ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ ﻭﮐﺎﺭ ﺧﺎﺻﯽ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﮑﻨﯿﻢ .
ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﺎﺩﯾﻪ ﻧﺸﯿﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ 21 ﻣﻠﯿﻮﻧﻬﺎ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﻤﺎﻥ ﭼﺎﺩﺭ ﻧﺸﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﻭ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺩﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺫﺧﺎﯾﺮ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﻧﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﮑﺎﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﯿﮑﻨﯿﻢ .
ﺁﺭﯼ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﺍﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﭘﺰ ﻧﯿﺎﮐﺎﻧﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ ، ﺍﯼ ﻫﻮﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺭ ﮐﻪ ﻣﺎ 2500 ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﯾﻢ .
ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺧﻮﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪﻭ ﺑﺎ ﺩﺭﺁﻣﺪﻫﺎﯼ ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩﯼ ﺁﺳﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻣﺸﺎﻥ ﻫﺪﯾﻪ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻣﻤﺎﻥ ﻣﯿﺪﻫﯿﻢ . ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﻻﺭﻫﺎﯼ ﻧﻔﺘﯿﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺪﺭ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ، ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺩﻻﺭﻫﺎﯼ ﻧﻔﺘﯿﻤﺎﻥ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ؟؟؟؟
ﺁﯾﺎ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﭘﯽ ﺑﺒﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﻨﮕﯿﺪﻥ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻭ ﮐﻼﺷﯿﻨﮑﻒ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻫﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﮐﺮﺩ؟؟؟ : ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺎ " ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ " ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺿﻌﯿﻒ ﺍﺳﺖ . ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﯾﮏ " ﮐﺸﻮﺭ - ﻣﻠﺖ " ﻧﯿﺴﺖ .
ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺩﻧﯿﺎ، ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺗﻔﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﺪﺍﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﺑﻪ ﯾﮏ ﮔﺮﻭﻩ ﺗﻌﻠﻖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﻣﺪﺍﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯﺁﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ .
ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﯿﺪ ﻣﻘﺪﻡ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﻘﺪﻡ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺍﺻﻞ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﺁﻥ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﮊﺍﭘﻦ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ 1945 ﺑﺮﺍﺛﺮ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ ﯾﮏ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺨﺮﻭﺑﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﺰﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﺑﺎﻻﺟﺒﺎﺭ ﺍﺯ ﺁﻟﻤﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺩﻧﺪ، ﺳﻨﺪﯼ ﺩﺍﻝ ﺑﺮﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﯿﺴﺖ . ﺍﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ . ﺑﻌﺪ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﻋﺮﺽ 20-30 ﺳﺎﻝ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﻣﯿﻦ ﻭ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪﻧﺪ !
ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﺯﻣﺎﺷﯿﻦ ﺁﺷﻐﺎﻝ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭﺗﻌﺮﯾﻒ ﺍﺯ ﺗﻤﯿﺰﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﻬﺎﯼ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﯾﮏ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ، ﯾﮏ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻋﻤﯿﻖ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺗﻌﻠﻖ ﺧﺎﻃﺮﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﻣﺎ ﯾﮏ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﻢ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﯾﮏ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﻢ ﻋﻘﻼﯾﯽ . ﺩﺭ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﻢ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﻗﻮﯼ ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ، ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ، ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺑﺎﻟﻢ ﻭ ... ﻭﻟﯽ ﯾﮏ ﻗﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﯿﺎﯾﻢ ﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ، ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﯽ ﺩﺍﺭﻡ؟ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻢ ﻣﯿﺎﺭﻡ ! ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ! ﺍﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﻢ ﻋﻘﻼﯾﯽ . ﺑﺨﺎﻃﺮﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭﯾﻢ، ﭼﻮﻥ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ، ﺑﻪ ﻫﻢ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﯾﻢ ﻭﮐﻠﯽ ﺑﺎﻫﻢ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ، ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﯾﮏ ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﯿﻢ ﮐﺴﯽ ﺍﺯﻣﺎ ﺟﻠﻮﺑﺰﻧﺪ ! ﭼﻮﻥ ﻫﯿﭻ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻌﻠﻘﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ .
ﭼﺮﺍ ﻫﻨﺮ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﯾﮏ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺿﻌﯿﻒ ﺍﺳﺖ؟
ﭼﺮﺍﻣﻦ ﺍﺻﺮﺍﺭﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ؟
ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭﺣﻠﻘﻪ ﺍﻭﻝ ﻓﺮﺩﯼ ﻭ ﻧﻬﺎﯾﺘﺎ " ﺩﺭﺣﻠﻘﻪ ﺩﻭﻡ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﮔﯿﺮﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ . ﺁﻥ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻭ ﺳﻮﻡ ﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺭﺑﻂ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ، ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ .
ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺣﻠﻘﻪ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺣﻠﻘﻪ ﺩﻭﻡ ﺑﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﺳﻮﻡ ﺭﺑﻂ ﺩﺍﺭﺩ .
* ﺗﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﻢ ﻋﻘﻼﯾﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯿﻢ، ﻫﯿﭻ ﺗﺤﻮﻟﯽ ﺩﺭ ﻣﺎ ﻭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﻤﺎﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪﮔﺮﻓﺖ....